Kur injoranca flet, inteligjenca hesht, buzëqesh dhe largohet!

488

Ndonjëherë, ata që heshtin përballë kritikave, zilisë apo provokimit, nuk e bëjnë për shkak të mungesës së argumenteve dhe guximit: në realitet, kur injoranca flet, inteligjenca hesht, buzëqesh dhe largohet.
Gjithkush e di se ruajtja e qetësisë dhe mirësjellja përballë kritikës apo qortimit nuk është e lehtë.

Aq më tepër që sipas një studimi të publikuar në revistën USA Today, 70% e njerëzve ndjehen të lënduar para një kritike, 20% përballen me të dhe e hedhin poshtë me zemërim, dhe vetëm 10% mendojnë për të dhe e injorojnë kur nuk është fryt i injorancës së parëndësishme.

Kur injoranca dhe zilia kritikon, inteligjenca hesht, dëgjon dhe qesh. Sepse, në fund të fundit, problemi i injorantëve është të injorojë injorancën e dikujt…

Gjithkush duhet të supozojë se ka diskutime që nuk kanë vlerë.

Kur veshët nuk dëgjojnë dhe mendjet janë kaq të vogla sa nuk mund të gjejnë shpjegime, është më mirë të qeshësh, të mos flasësh dhe të shkosh.

Injoranca është fara e jotolerancës

Ne fillojmë të sqarojmë atë që po i referohemi kur flasim për injorancën.

Ne nuk flasim për mungesën e kulturës apo të njohurive; injoranca më e rrezikshme është ajo që nuk ka afërsinë dhe ndjeshmërinë e nevojshme për të vënë veten në këpucët e të tjerëve, është ajo që i pëlqen të pështyjë me plotë përbuzje.

Niveli më i lartë i injorancës është kur hedhim poshtë diçka për të cilën nuk dimë asgjë.

Kur jemi të vetëdijshëm për faktin se na mungon informacioni dhe të dhënat dhe preferojmë të ruajmë pozicionin tonë dhe jo të kërkojmë elemente të dobishme për ta kuptuar.

Ky lloj qëndrimi është pasojë e jotolerancës dhe mungesës së qytetërimit, viktimë e të cilit, ka qenë secili prej nesh në një moment të caktuar të jetës.

Pika më komplekse e gjithë kësaj është se, shpesh, injoranca praktikohet në sferat më të afërta me ne.

Tek prindërit dhe të afërmit që gjykojnë çdo gjë dhe të gjithë pa ditur asgjë, pa u shqetësuar për të njohur interesat ose nevojat e të tjerëve.

Në këto raste, intoleranca dhemb, kritika dënohet dhe vepra e bën zemrën të rrjedh gjak.

Megjithatë, me kalimin e kohës, plagët mbyllen, njerëzit piqen dhe kuptojnë shumë gjëra.

Ata e kuptojnë se të tjerët nuk ndryshojnë dhe se ata që nuk kanë kaluar nga injoranca në njohuri e bëjnë atë, sepse nuk e duan.

Të ballafaquar me këto lloj sjelljeje, nuk të mbetet gjë tjetër veçse të pranosh se keni humbur betejën dhe të mbani dinjitetin që i jep qetësi shpirtit.

Në fund të fundit, është më mirë të qëndroni të qetë, të buzëqeshni me inteligjencë dhe të ikni.

Kur inteligjenca është e detyruar të veprojë

Nuk është gjithmonë e mundur dhe e drejtë të zgjedhësh heshtjen përballë përbuzjes dhe ofendimit.

Ndonjëherë inteligjenca është e detyruar të reagojë për të mbrojtur integritetin e saj.

Kjo e bën këtë sepse ka raste kur është e nevojshme të ngresh zërin në mënyrë të sigurt dhe të guximshme për të bërë të qartë se cilët janë kufijtë.

Këtu janë disa situata në të cilat është e përshtatshme të reagoni:

Të ballafaquar me manipuluesit: kur zëri i injorancës kalon kufirin e respektit dhe përdor shfajësim për përcaktimin dhe marrjen e pushtetit, është e përshtatshme të veprohet.

Ju kurrë nuk duhet të lejoni një manipulator të marrë kontrollin.

Për ta bërë këtë, duhet të ndërprisni komentet e tij, përbuzjet dhe ironinë e tij të mprehtë sa më shpejt që të jetë e mundur.

Një profil tjetër i përhapur është ai i një modeli profesional.

Këta janë njerëz që përpiqen t’ju përulen si në publik ashtu edhe në jetën private, sepse duke vepruar kështu ata fitojnë fuqi.

Pas kësaj sjelljeje, mund të jetë rrënja e zilisë.

Ndaj poshtëruesit nuk fitohet duke e poshtëruar, duke i bërtitur ose duke përdorur dhunë: ai rrihet nga indiferenca kur zbulon se nuk ka pushtet mbi ju.

Në këtë mënyrë, ju do ta bëni të kuptojë atë që mendoni për sjelljen e tij.

Bëjeni në një mënyrë kategorike, duke mbështetur shikimin e tij, me shumë këmbëngulje.

NËSE POSHTËRUESI NUK E HUMB QËNDRIMIN E TIJ, TREGOJINI ATIJ SE AJO ÇFARË AI BËN DHE THOTË NUK NDIKON TEK JU, SE AI NUK KA NDIKIM TEK JU.

Si përfundim, të gjithë e dimë se injoranca është një farë e rrezikshme që do të hasim gjithmonë në rrugën e jetës sonë.

Por nuk është gjë tjetër veçse farë e keqe.

Mendoni se cilat beteja meritojnë të luftohen dhe cilat jo, gjëja e rëndësishme është që ju të mos e humbni paqen e brendshme dhe qetësinë tuaj.

Jini të aftë dhe të kujdesshëm dhe dijeni se mendjet e vogla kurrë nuk do t’i kuptojnë ëndrrat e mëdha.

Ka veshë të shurdhër që nuk përfshijnë fjalë inteligjente./ Burimi: Psikologjia

Comments