Aktivisti i zhgënjyer i shkruan Albin Kurtit

Letër publike drejtuar Kryeministrit Albin Kurti – nga një aktivist i zhgënjyer i Vetëvendosjes

Z. Kryeministër,

Nuk po punoj kundër teje.
As kundër Lëvizjes që dikur ishte shtëpia e idealit tim.
Por ka ardhur koha të mendoj për vete — edhe pse shumë vonë.
Kam heshtur gjatë. Kam duruar shumë.
Kam parë padrejtësi që s’përputhen me fjalët që na mësove dikur.
Kam parë si u shndërruan idealet në privilegje, dhe njerëzit që dikur punonin për kauzë, sot punojnë për rrogë.
Kam parë si u mbyllën derët për njerëzit e ndershëm, e si u hapën për servilët.
Kam parë se në këtë Lëvizje që dikur quhej “Vetëvendosje”, njeriu nuk vendos më për veten — vendosin të tjerët për të.

🔸️Nuk jam kundër, por nuk jam më i verbër

E di, çdo kritik sot quhet armik.
Çdo pyetje shihet si sulm.
Çdo mendim ndryshe si tradhti.
Por unë nuk jam armik, z. Kryeministër — unë jam ai që kam besuar më shumë se duhej.
Jam ai që kam ngjitur flamuj, kam ndarë fletushka, kam marshuar në shi,
sepse besoja se një ditë do të sillnim ndryshimin.
Dhe ndryshimi erdhi… por vetëm në emra, jo në shpirt.
Kam parë të njëjtët njerëz që dikur sulmonin padrejtësinë, sot ta mbrojnë atë.
Kam parë se si heshtja e turmës shpërblehet më shumë se fjala e drejtë.
Kam parë frikë aty ku dikur kishte guxim, dhe arrogancë aty ku dikur kishte ideal.

🔸️Të mendosh për veten nuk është tradhti – është mbijetesë

Sot, për herë të parë pas shumë vitesh, po e them me zë:
Nuk po largohem nga ideali, po po shpëtoj shpirtin tim nga hipokrizia.
Nuk po e tradhtoj Lëvizjen, por po e mbroj vetveten.
Sepse njeriu që jeton i lodhur, i mashtruar dhe i përdorur,
nuk i shërben më asnjë kauze — as të drejtës.
Të mendosh për veten nuk është egoizëm.
Është mënyra e vetme për të mos humbur shpirtin në këtë zhurmë mashtrimesh.
Është mënyra për të ruajtur dinjitetin, për të mos u bërë një tjetër njeri që flet për drejtësi, por e harron kur i jepet pushteti.

🔸️Nuk po iki, por do qëndroj ndryshe

Unë nuk po largohem nga dashuria për vendin,
as nga besimi se politika duhet të jetë shërbim, jo tregti.
Por nuk mund të jem pjesë e heshtjes kolektive që justifikon çdo gabim të pushtetit.
Nuk mund të jem pjesë e një lëvizjeje që s’e njeh kritikën, por glorifikon njeriun.
Sepse kur çdo zë tjetër hesht, Lëvizja vdes —
dhe mbetet vetëm një udhëheqës që flet me veten.

🔸️Më mirë vonë se kurrë

Po, është vonë.
Por më mirë të zgjohem tani, sesa të jetoj gjithë jetën si hijen e idealit që dikur besoja.
Më mirë të mbetem vetëm me ndërgjegjen time të pastër, sesa me duar të lara në gjynahet e heshtjes.
Dhe për këtë nuk kërkoj falje — sepse njeriu që zgjedh të mendojë për veten,
zgjedh të mbetet njeri.

Nuk po punoj kundër teje, Albin.
Por s’mund të jetoj më kundër vetes.
Sepse idealet s’mund të mbijetojnë në duart e njerëzve që harrojnë pse i ngritën.