Një mesazh i tmerrshëm mbërriti nga kometa: “Po ju vëzhgojmë, do të jemi atje së shpejti”

I njëjti lajm thotë se “inteligjenca artificiale ka deshifruar një mesazh të tmerrshëm” nga kometa 3I/ATLAS, i cili thotë:

“Jemi duke ardhur. Të kemi vëzhguar.” Mos ki frikë – do të arrijmë së shpejti. Sigurisht, autorët e lajmit besojnë se bëhet fjalë për alienë.

“Ata janë tashmë në kontakt me udhëheqësit botërorë, por publiku nuk është informuar”, përfundonte deklarata, e cila alarmoi shumë njerëz.

Shkencëtarët gjithashtu kanë folur hapur, duke publikuar informacione të frikshme rreth këtij “objekti ndëryjor që aktualisht lëviz me shpejtësi nëpër sistemin tonë diellor”.

Kometa gjigante, e quajtur 3I/ATLAS, u vu re për herë të parë nga një teleskop i NASA-s më 1 korrik, ndërsa po lëvizte drejt Diellit me 221,000 km/orë (137,000 mph).

Tani një studim ka zbuluar se objekti masiv mund të jetë vërejtur deri në dy muaj më parë.

Duke përdorur Satelitin e Anketës së Ekzoplanetëve në Tranzit të NASA-s (TESS), studiuesit zbuluan imazhet e reja nga 3I/ATLAS, të cilat datojnë që nga 7 maji.

Përveçse tregojnë se ky vizitor ndëryjor mund të jetë zbuluar shumë më herët, këto të dhëna të hershme zbulojnë gjithashtu disa sjellje shumë të çuditshme.

Ndërsa TESS po e vëzhgonte objektin midis 7 majit dhe 3 qershorit, 3I/ATLAS papritmas u bë pesë herë më i ndritshëm.

Shkencëtarët presin që shkëlqimi të rritet ndërsa afrohet me Tokën, por distanca e përshkuar gjatë kësaj periudhe do të përfaqësonte vetëm një rritje prej 1.5 herë në shkëlqim.

Shkëlqimi anormalisht intensiv i objektit ka ndezur tashmë spekulime se mund të jetë një anije kozmike aliene, jo një kometë.

Me qindra teleskopë dhe satelitë që skanojnë vazhdimisht qiellin, objekte si kometat ose asteroidet shpesh shfaqen në të dhëna shumë kohë përpara se shkencëtarët të vënë re praninë e tyre.

Pra, kur zbulohet diçka e rëndësishme, shkencëtarët kërkojnë të dhëna të vjetra të teleskopit për të parë nëse ajo është shfaqur në imazhet e mëparshme në një proces të quajtur “para-zbulim”.

Kjo është e rëndësishme sepse u jep shkencëtarëve edhe më shumë të dhëna për të rafinuar parashikimet e tyre rreth objekteve që mund të jenë të dukshme vetëm për një kohë të shkurtër.

Dr. Mark Norris, një astronom vëzhgues në Universitetin e Lancashire, i cili nuk ishte i përfshirë në studim, i tha Daily Mail: “Sa herë që astronomët gjejnë diçka që ndryshon me kalimin e kohës, ne përpiqemi të gjejmë vëzhgime të mëparshme në mënyrë që të mund të gjurmojmë se si ka ndryshuar gjatë një periudhe më të gjatë kohore.”

“Për diçka si një trup që lëviz nëpër sistemin diellor, kjo na lejon të përcaktojmë më saktë orbitën e tij. Për diçka që ndryshon në shkëlqim, shpesh mund të zbulojmë nëse ka treguar prova të ndryshimit në shkallë më të gjata kohore.”

Pasi u zbulua nga sistemi i paralajmërimit të asteroideve ATLAS më 1 korrik, astronomët zbuluan se 3I/ATLAS ishte parë nga Observatori Vera Rubin në Kili 10 ditë më parë.

Kjo i shtyu shkencëtarët të kërkonin imazhe edhe më të hershme të objektit misterioz në të dhënat historike nga teleskopë të tjerë.

Edhe pse TESS është projektuar për të vëzhguar yjet, jo objekte jashtëzakonisht të zbehta si 3I/ATLAS, ai kap imazhe të qiellit çdo 200 sekonda.

Për shkak të kësaj karakteristike, autorja kryesore Dr. Adina Feinstein e Universitetit Shtetëror të Miçiganit besonte se TESS mund ta ketë zbuluar objektin ndëryjor shumë kohë para zbulimit të tij zyrtar.

Meqenëse 3I/ATLAS ishte shumë i zbehtë për t’u parë në imazhe individuale, Dr. Feinstein dhe kolegët e saj përdorën një teknikë të quajtur “shift-stack”.

Studiuesit parashikuan se ku duhet të ishte objekti në secilën prej imazheve të TESS dhe i grumbulluan disa foto të qiellit në mënyrë që objekti ndëryjor të bëhej mjaftueshëm i ndritshëm për t’u zbuluar.

Duke e zhvendosur “dritaren e vëzhgimit” në fillim pas gati dy muajsh, ky “rizbulim” lejon një vlerësim më të mirë të orbitës së 3I/ATLAS, duke konfirmuar se ajo vjen nga jashtë Sistemit Diellor.

Për më tepër, ky vëzhgim i hershëm tregon se 3I/ATLAS përjetoi një rritje të papritur dhe të shpejtë të shkëlqimit kur arriti një distancë gjashtë herë më të madhe se distanca nga Toka në Diell.

Studiuesit zbuluan se 3I/ATLAS u bë rreth pesë herë më e ndritshme në më pak se një muaj, shumë më tepër sesa do të pritej nga një kometë normale.

Profesori Michael Garrett, një astronom në Universitetin e Mançesterit, i cili nuk ishte i përfshirë në studim, i tha Daily Mail: “Rritja e vëzhguar e shkëlqimit nuk mund të shpjegohet vetëm nga gjeometria. Nëse kometa nuk është simetrike, atëherë ndërsa kometa rrotullohet ne shohim pjesë të ndryshme të sipërfaqes; sa më e madhe të duket kometa, aq më e ndritshme do të jetë.”

“Por faktori gjashtë duket shumë i madh për t’u shpjeguar nga gjeometria, kështu që duhet të jetë për shkak të aktivitetit kometar.”

Më parë, disa e konsideronin dritën jonormale në 3I/ATLAS si provë se ajo mund të ishte me origjinë të panatyrshme.

Profesori Avi Loeb i Universitetit të Harvardit argumentoi se objekti mund të jetë duke prodhuar dritën e vet me anë të mjeteve mekanike.

Sipas Profesor Loeb, kjo shtoi një tjetër tregues të mundshëm se 3I/ATLAS mund të jetë artificial, duke përmbajtur një burim të fuqishëm energjie të aftë për të gjeneruar dritën që shohim nga miliona kilometra larg.

Megjithatë, shumica e shkencëtarëve e kanë hedhur poshtë teorinë e Profesor Loeb, me Chris Lintot të Universitetit të Oksfordit që e quan idenë “të pakuptimtë” dhe e quan atë “një fyerje për punën emocionuese që po bëhet për të kuptuar këtë objekt”.

Sipas këtij hulumtimi të fundit, rritja e papritur e shkëlqimit ka të ngjarë të jetë shkaktuar nga çlirimi i akullit “hipervolatil” të përbërë nga monoksidi i karbonit dhe dioksidi i karbonit.

Me sa duket, akulli shndërrohet në gaz në një distancë shumë më të madhe nga Dielli sesa akulli i bërë nga uji.

Këto gazra mblidhen rreth kometës në një flluskë të njohur si koma ndërsa kometa i afrohet Diellit, duke reflektuar më shumë dritë dhe duke krijuar rritjen e shkëlqimit që regjistroi TESS.

Kometat nga sistemi ynë diellor kanë humbur tashmë të gjithë monoksidin e karbonit dhe dioksidin e karbonit, kështu që teleskopët nuk zbulojnë të njëjtën sjellje.

Është interesante se kjo sugjeron që objektet nga sisteme të ndryshme diellore mund të kenë përbërje kimike shumë të ndryshme nga ato që gjenden në lagjen tonë yjore.

Profesor Garrett thotë: “Kometat janë komplekse dhe aktiviteti i tyre është shumë i ndryshueshëm ndërsa i afrohen Diellit. Është mirë të jemi të hapur ndaj mënyrës se si objektet ndëryjore krahasohen me kometat normale që shohim në sistemin tonë diellor.”