Eksodi i kujt i referohet ushtria këtu është po aq i paqartë sa edhe vetë objektivi i ofensivës. A është kjo fantazia e fundit e presidentit amerikan Donald Trump, sipas së cilës një milion njerëz mund të transferohen nga Gaza në Libi? Apo ushtria i referohet planeve të qeverisë izraelite për të pushtuar përgjithmonë pjesë të Rripit të Gazës?
Sipas një rrjedhjeje të raportuar nga Sunday Times, plani afatgjatë i Izraelit është që të pushtojë ushtarakisht zona të mëdha të Rripit të Gazës dhe të ndajë Rripin e Gazës në tre zona të demarkuara. Civilët mund të largoheshin nga zonat e tyre përkatëse vetëm me leje speciale të ushtrisë.
Megjithatë, për momentin, negociatat janë ende duke u zhvilluar në Doha për një marrëveshje të mundshme me Hamasin. Ndërkohë që mediat izraelite tashmë po e konsiderojnë si progres që ekipi negociator izraelit nuk është larguar ende. Granatimet intensive në Gaza synojnë të detyrojnë Hamasin të dorëzohet dhe të lehtësojë një marrëveshje pengjesh, thonë ata të afërt me kryeministrin Benjamin Netanyahu. Kryeministri e di se kjo është ajo që shumica e izraelitëve duan të dëgjojnë: ata janë të ngopur nga lufta dhe kanë frikë për fatin e pengjeve të mbetura të gjallë. Megjithatë, besimi i tyre në vullnetin e mirë të qeverisë është i kufizuar. Garancia se ata janë seriozë dhe synojnë të përmbyllin shpejt negociatat, shërbejnë për të qetësuar mendjen e njerëzve.
Nëse kjo do të ketë sukses është e diskutueshme. “Netanyahu po na tërheq në një luftë të motivuar politikisht që do të çojë në vdekjen e pengjeve dhe ushtarëve”, tha Einav Zangauker, nëna e Matan Zangauker, një peng i marrë në Gaza, të shtunën në mbrëmje në Tel Aviv.
Të nesërmen, disa organizata të të drejtave të njeriut në Izrael filluan një thirrje spontane për të kundërshtuar fizikisht ofensivën ushtarake.
“Lërini gjithçka pas dhe ejani në kufirin e Gazës”, thuhet në thirrje. Qëllimi: të pushtohet kufiri me Rripin e Gazës dhe të formohet një bllokadë njerëzore kundër trupave të mobilizuara në Gaza.